δεν περίμενα να ήταν τόσο δύσκολο....4,5 χρόνια στο ίδιο σπίτι..σχεδόν το 1/5 της ζωής μου σε μια πόλη που καραγούσταρα....τι ιστορίες....κάθε σημείο του σπιτιού μου και μια ανάμνηση...απο το πρώτο πάρτυ μέχρι και το τελευταίο βράδυ που δεν ήταν άδειο το κρεβάτι μου....φίλους πολλούς...αδέλφια περισσότερα....ότι και να πω θα είναι λίγο....ξεκινάω πακετάρισμα...και δεν ξέρω αν πρέπει να το κάνω γρήγορα ή να πηγαίνω όσο πιο αργά γίνεται λες και θα παρατείνω τη διαμονή μου..θα μου λείψουν....τα πάντα..
ILIOKAMENE
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνε το απλώς με την ησυχία σου. Είτε βιαστικά,είτε αργά, θα κουβαλάς για πάντα μέσα σου κάθε του γωνιά, κάθε σημείο, κάθε χαραγματιά στο ταβάνι.
Θα ζούνε μαζί σου όπου και να σαι.
Μόνο με άγχος ΜΗΝ το κάνεις.
Christobal...τελικά η μέρα πέρασε έτσι...αύριο θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου...;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή σου σε κούτες....
ΑπάντησηΔιαγραφήοι αναμνήσεις σου
οι στιγμές σου
κομμάτια δικά σου τυλιγμένα και στοιβαγμένα σε κιβώτια.
Το έχω ζήσει τόσες φορές και πάντα πονά το ίδιο!!
Όπως και να χει πρέπει το κάνεις.
Και στα πρέπει δεν χωρούν δισταγμοί λένε!
Καλώς σε βρίσκω!
η ζωή σε κούτες...και μετά η ζωή σε ράφια..σε βιτρίνα..όπου κάθε φορά πας και διαλέγεις την ανάμνηση που θέλεις...κάτι σα φάρμακο...όποτε το χρειάζεσαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλως ήρθες..