Άδραξε τη μέρα σου

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

τόσες διαφορετικές εικόνες..

Καταρχήν καλημέρα και καλώς σας βρήκα μετά από τόσο καιρό. Είναι περίεργο συναίσθημα να λες ότι γυρνάς στα πάτρια εδάφη σου, από κάπου όπου ποτέ δεν ένιωσες ξένος. Και γιατί να νιώσεις ξένος, επειδή βλέπεις πολλές αγγλικές πινακίδες, ή επειδή περνάς το δρόμο και τα αμάξια σου έρχονται απο την αντίθετη (για εμάς) φορά, φωνάζοντας κάθε φορά "άρε καλαμαρά.." Τρελαίνομαι που φωνάζουν ο ένας τον άλλον κουμπάρο - κουμπάρα,δείχνει και μια αγάπη προς τον πλησίον, σου χίλιες φορές καλύτερο από το δικό μας μ@λ@κ@..Γενικά έχω προσαρμοστεί και περνάω αρκετά καλά...έχω τόσα να πω και δεν ξέρω από που να ξεκινήσω, άντε πάμε...


Ημ/νια: 28/9
Ωρα: 10:43
Τόπος: παλιός αεροδιάδρομος

Αφόρητη ζέστη, τους 45 τους έχει πιάσει. Άντε πάλι μια απ'τα ίδια, "κάντε τρεις σωστές διελεύσεις και θα φύγουμε" μας έλεγε ο ίλαρχος. Στις 1/10 είναι η παρέλαση, ημερομηνία ανεξαρτητοποιήσεως από τους Άγγλους, και ως μάχιμο στρατόπεδο έχουμε την τιμητική μας.
 Ένας φαντάρος μας μοιράζει προγεύματα,βάζω το χέρι μου μέσα στην μαύρη σακούλα σκουπιδιών και πιάνω ένα ψωμάκι με χαλούμι και κέτσαπ. Από πίσω τον ακολουθεί κάποιος με νερά, ένα στον καθένα για να φτάσεις για όλους. Οι πρώτοι είναι τυχεροί παίρνουν μπουκαλάκια σε σωστή θερμοκρασία, οι υπόλοιποι απλά κοιτάμε τον πάγο μέσα σ'αυτά. Μερικοί δεν αντέχουν και πίνουν ότι υπάρχει πάνω πάνω(ζήτημα να γέμισε ένα κουταλάκι του γλυκού),αν πεταχτεί σε κάποιο κεφάλι πάει το άνοιξε. Έχουμε αράξει στην άκρη του δρόμου, έχουμε αποθέσει τα Κ.Ε.Ο(κράνος-εξάρτηση-όπλο) και απολαμβάνουμε το γεύμα μας. Βάζω στο κινητό CCR-Fortunate song και σηκώνομαι να ξεμουδιάσω τα πόδια μου, και τότε "κλικ" η εικόνα. Οι μισοί από εμάς ξαπλωμένοι στο χώμα, άλλοι ξεκουράζουν τα μάτια τους, μερικοί κάνουν τσιγάρο, κάποιοι προσπαθούν σπάσουν τον πάγο από το μπουκάλι είτε με το όπλο είτε πετώντας το στο έδαφος. Ο Αντώνης έχει αρχίσει να κουνιέται στο ρυθμό του τραγουδιού, την ώρα που από πίσω περνάνε άρματα μάχης, τζιπάκια, ερπυστριοφόρα οχήματα, πεζοπόρα τμήματα παρέλασης από απόστρατους ενώ  ελικόπτερα και αεροπλάνα σχίζανε τον αέρα.Θύμισε πολύ Forest Gump κατάσταση..http://www.youtube.com/watch?v=bmHoySrZX60.
"Ο ουλαμός στη θέση του", ακούστηκε από τον υπίλαρχο και όλοι προσπαθήσαμε να συμμαζέψουμε το μυαλό μας από κει που έτρεχε και να συνταχθούμε σωστά. Μας είδαν έτσι όπως ήμασταν και μας έδωσαν σύνθημα μπας και ξυπνήσουμε." Ψηλά ψηλά τα μαύρα τα μπερέ...." 
- Τίποτα κύριοι θέλω ζωντάνια πάμε ΦΩΝΗ....
"Ψηλά ψηλά........", σάμπως καλύτερα τώρα.Την ώρα που τελειώναμε την αναφώνηση του συνθήματος και αφού σάλια υπερηφάνειας κάλυψαν το σβέρκο μου από τον πίσω στρατιώτη, δυο απόστρατοι με κυπριακή παραλλαγή, πορτοκαλί φουλάρι, και αρκετά μούσια γύρω στα 65 μας πλησίασαν.
 -Δεν ξέραμε ότι είστε τέθωρες, το καταλάβαμε από το σύνθημα, πρέπει να νιώθετε περήφανοι που κρατάτε ένα τέτοιο όπλο λέγανε καθώς ψηλάφιζαν το ΜΚ1 που κράταγα.Ένα τέτοιο όπλο κάποτε έσωσε ολόκληρη πόλη (Αραδίππο), καθώς όταν οι κάτοικοί της την εγκατέλειπαν ένα τούρκικο τζιπάκι μπήκε μέσα για να τοποθετήσει τούρκικη σημαία για την οριοθέτηση των συνόρων και ένας στρατιώτης το έτρεψε σε φυγή με το μπαμ που ακούστηκε από το όπλο του. Έτσι άρχισαν να μας μιλάνε για εκείνες τις μέρες του πολέμου, για τους στρατιώτες που χάνονταν. για τ'αδέλφια που πέθαναν δίπλα τους και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. σκουπίζοντας κάθε τόσο τα μουσκεμένα μάταια τους. Διέκρινες και μιαν οργή για τους Έλληνες αξιωματικούς και τις λάθος διαταγές που δίνανε, όπως τότε που τους είπαν ότι οι Τούρκοι βρίσκονται 10 χλμ έξω από την πόλη ενώ αυτοί ήταν μόλις μερικά μέτρα και τους πρόλαβαν μέσα στα stayer και δεν άφησαν κανέναν ζωντανό, ή για την ημέρα που σκοτείνιασε ο ουρανός από τους αλεξιπτωτιστές του εχθρού και οι αξιωματικοί τους λέγανε μην πυροβολείται είναι άσκηση....
Μέσα στο stayer, επιστρέφοντας στη μονάδα κάθομαι και σκέφτομαι τα λόγια τους και προσπαθώ να δημιουργήσω εικόνες, βρήκαμε το κίνητρο που ψάχναμε για να βάλουμε τα δυνατά μας στην παρέλαση....