Καλό ταξίδι θείε...

Έχουν περάσει 5 ώρες από τη στιγμή που το έμαθα. Κοιτάζω τη φωτογραφία σου και ακούω το soundtrack της ταινίας " A Beautiful mind", πραγματικά ήσουν ένας υπέροχος άνθρωπος. Λυπάμαι, που δεν μπόρεσα να σ' αγκαλιάσω περισσότερο, που δεν τσακωθήκαμε περισσότερο, που δεν είχαμε περισσότερες έντονες στιγμές. Θα μου λείψεις.
Θυμάσαι τότε που ήμουν μικρός και ήθελα το παιχνίδι του γιου σου και συ με πήρες αγκαλιά και μου το έδωσες αργότερα κρυφά.
Θυμάσαι τότε που είχα κατέβει νωρίς να ανοίξω το μαγαζί και όταν ήρθες έκανες συνέχεια βόλτες πάνω κάτω με τη μηχανή και γέλαγες.
Θυμάσαι όταν έβαλες στα 40 σου σκουλαρίκι τι έγινε με τον παππού.
Θυμάσαι που ερχόμασταν σπίτι σου και μας έφτιαχνες τις γαριδομακαρονάδες.
Θυμάσαι όταν πηγαίναμε στην Αθήνα για αγορές που στην επιστροφή σταματούσαμε σ' ένα εστιατόριο και τρώγαμε συνέχεια μπιφτέκια.
Θυμάσαι τι γινόταν κάθε Σάββατο βράδυ, την ώρα της πληρωμής.
Θυμάσαι που σε λέγαμε τσιγκούνη γι' αυτό το λόγο.
Θυμάσαι που πάντα έτρωγες φρυγανιά και κασέρι για να σε "κρατήσει".
Θυμάσαι που όλο πήγαινες απέναντι στο Σταμάτη και έτρωγες τα κουλούρια.
Θυμάσαι τα γέλια που κάναμε τα μεσημέρια πριν κλείσουμε.
Θυμάσαι μετά την εγχείριση που σε πήρα τηλέφωνο και μου είπες ότι όλα είναι μια χαρά.
Θυμάσαι... Εγώ όμως θυμάμαι και δεν πρόκειται να σε ξεχάσω ποτέ...
Καλό σου ταξίδι θείε...