Ένας χακί επίλογος

Ήταν αλήτης στην καρδιά, στο μυαλό του γύρναγαν πολλά
στο λαιμό του κρεμόταν μια πένα φυλαχτό
στις τσέπες του πάντα θα έβρισκες λίγο καπνό
στη σκοπιά τα βράδια πάντα καρτερούσε
το κεφάλι του από σκέψεις συνέχεια αιμορραγούσε 

Ήταν αλήτης στην καρδιά, στο μυαλό του γύρναγαν πολλά
το γυμνό της κορμί μες τη νύχτα να χορεύει
τα μάτια του έκλεινε κ αυτό να ζωντανεύει
το όπλο του άφηνε και πήγαινε να την πιάσει
μέσα στα στήθια της για μια στιγμή τον κόσμο να ξεχάσει
εκείνη όμως γινόταν φως και πέταγε ψηλά
τα φώτα της εφόδου τον έπνιγαν από μακριά

Ήταν αλήτης στην καρδιά, στο μυαλό του γύρναγαν πολλά
μια νύχτα αποφάσισε να τη συναντήσει
τσιγάρο άναψε και δεν πρόλαβε να σβήσει
εκείνη εμφανίστηκε σαν από τον αφρό βγαλμένη
στην αγκαλιά της χάθηκε, την αίσθηση μόνο αυτός την ξέρει.
Την ανατολή η κόφτρα, στο χιτώνιό του είχε σκορπιστεί
στα χέρια του η πένα σφιχτά είχε κλειστεί.
Το βράδυ κάποιοι τον είδαν την κιθάρα του να παίζει
και δίπλα του μια νεράιδα στη μελωδία του να χορεύει

Ήταν αλήτης στην καρδιά...



(και πλέον πολίτης)