Φαντάσου..έναν κόσμο,όπου οι άνθρωποι θα είναι καλωδιωμένοι, με ένα μηχάνημα παλμογράφου. Το οποίο θα κρέμεται πάνω απο τα κεφάλια μας με ένα αόρατο σχοινί...
Φαντάσου..κάθε άνθρωπος θα είχε το προσωπικό του ήχο, το δικό του μπιπ...
Φαντάσου.. να μην μπορούμε πλέον να κρύψουμε τα συναισθήματά μας και όταν περνάει το άτομο που λαχταράει η καρδιά μας, το μπιμπ να μεγάλωνει, να γίνεται, πιο συχνό. Οι νοητές πράσινες γραμμές να κουνιούνται σαν τρελές πάνω κάτω και συ να προσπαθείς μάταια να το σταματήσεις.
Φαντάσου..όμως να υπήρχε μάθημα στο σχολείο, μάθημα υποκριτικής συναισθημάτων. Όπου θα μάθαινες πως να ελέγχεις τους χτύπους της καρδιά σου, να κρύβεις αυτά που αισθάνεσαι..
Φαντάσου..πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν φωνάζαμε για αυτά που νιώθαμε...
Δεν ξέρω τελικά κατά πόσο θα ήταν αυτό καλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως μερικά συναισθήματα οφείλουμε να τα κρατάμε στην σιωπή.
Θα ήθελα όμως να μπορούσα να έχω την δύναμη και τον έλεγχο τους.
Πότε να τα αφήνω να με κατακλύζουν και πότε να τα θάβω.
Δεν νομίζω πως θα είναι ποτέ αυτό εφικτό : )
Σε φιλώ
Αυτά τα οποία μας καλείς να φανταστούμε μοιάζουν εφιαλτικά μεν, φοβάμαι όμως εφικτά (τεχνολογικά), δε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να αρχίσουμε να φωνάζουμε για αυτά που νιώθουμε ίσως θα ήταν πιο γήινο αλλά λιγότερο ανθρώπινο έτσι όπως καταντήσαμε με τις συμβάσεις που καλούμαστε να ακολουθούμε.
Γιατί είναι και εκείνο το περίφημο: "Σσσσ τι θα πει ο κόσμος"!!
Τουλάχιστον αν είμαστε βέβαιοι πως αυτά που νιώθουμε είναι αληθινά θα είχε κάποια αξία.
Ωραία για προβληματισμούς η ανάρτησή σου ILIOKAMENE.
Καλή σου μέρα
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
θέλω να πιστεύω ότι γενικά θα ήμασταν πιο ειλικρινείς αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Τόσο με τον ευατό μας όσο και με τους γύρω μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταλαγματιά, θα ήταν πράγματι υπέροχο αν είχαμε αυτό τον έλεγχο, αλλά νομίζω μετά θα χανόταν η μαγεία των συναισθηματων.
Χριστόφορε, μάλλον σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας σου μοιάζει. Μακάρι να ξεπεραστεί γρήγορα αυτό το tabo, γιατί ότι νιώθουμε είναι πάντα αληθινό κατα τη γνώμη μου.
Να έχετε μια όμορφη μέρα..